-
1 πουλύς
-
2 πύννος
Grammatical information: m.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Popular word with expressive gemination (Meillet BSL 26, 15f., Specht KZ 62, 213f.). The gen. similarity with πυγή (s. v.), Skt. putau `the two hindmost parts' (onlt Lex. Xp), Latv. pun(i)s `lump, bump', Lith. putà f. `foam-bubble' a.o. is esp. by Persson Beitr. 1, 241 ff. discussed with further connection to * peu-, pū̆- `blow (up)'. Further in WP. 2, 79ff., 82 (also to pū̆- `stink'?), Pok. 847ff.; further Bechtel Dial. 2, 379, Specht Ursprung 217; also W.-Hofmann s. puppis, Fraenkel s. pūnė̃ 2., Mayrhofer s. putau. -- The word may rather be Pre-Greek.Page in Frisk: 2,626Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πύννος
См. также в других словарях:
πουνιάζειν — Α [πούνιον] (κατά τον Ησύχ.) «παιδικοῑς χρῆσθαι» … Dictionary of Greek
пыня — м., ж. чванливый, надутый человек , ср. лит. pūnė̃ тупой конец яйца , лтш. puns, pune возвышение, шишка , раunа череп , греч. (лакон.) πουνιάζειν ̇ παιδικοῖς χρῆσθαι (Гесихий), др. инд. рūlаs связка (М.–Э. 3, 128; Буга, РФВ 67, 243). Напротив,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
πύννος — Α (κατά τον Ησύχ.) «πρωκτός». [ΕΤΥΜΟΛ. Λ. τής καθημερινής γλώσσας τών Αρχαίων (με εκφραστικό διπλασιασμό τού ν ) αβέβαιης ετυμολ. Έχει προταθεί η σύνδεση τού τ. με τη λ. πύματος, ενώ κατ άλλη άποψη η λ. συνδέεται με τον τ. πυγή* «οπίσθια» και… … Dictionary of Greek
